Αδέρφια ζείτε..

Όταν έρχεται αυτή η μέρα δεν βγαίνουν λέξεις, δεν υπάρχουν λόγια, παρά μόνο σιωπή! Ότι και να πούμε, ότι και να γράψουμε, δεν γίνεται να αποτυπωθεί το κενό που υπάρχει στην ψυχή μας… Όσοι έχετε ταξιδέψει με τον Π.Α.Ο.Κ. έστω και μία φορά το καταλαβαίνετε..



Κάθε φορά που ανεβαίνεις τα σκαλιά του πούλμαν, η ίδια σκέψη κυριεύει το μυαλό σου: «θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς…»! Εκείνη η μαύρη νύχτα του Οκτώβρη σταμάτησε για πάντα το χρόνο εκεί.. Έξι αδέρφια μας έμειναν εκεί, να μας θυμίζουν το μεγαλείο αυτού του Κινήματος που λέγεται Π.Α.Ο.Κ.
"ΠΑΟΚ σ΄αγαπώ, κι όταν θα πεθάνω.. Θέλω τον δικέφαλο στον τάφο μου απάνω.."
"Για σένα θα πεθάνω και για σένα μόνο ζω.."

Είναι απλά δύο στίχοι από δύο πολύ γνωστά συνθήματα των οπαδών του ΠΑΟΚ. Κάθε φορά που ακούγονται από την Θύρα 4, αλλά και από κάθε πέταλο κάθε γηπέδου, εύκολα καταλαβαίνει κάποιος ότι αυτό που φωνάζουμε το πιστεύουμε.. Γιατί η ιαχή μας ακούγεται παντού.. Ακούγεται ψηλά, μέχρι τον Σ.Φ. ΠΑΟΚ Παραδείσου..

Ήταν ξημερώματα Δευτέρας, 4 Οκτωβρίου 1999. Μέρα που θα μείνει χαραγμένη για πάντα σε όλη την οικογένεια του ΠΑΟΚ. Μία από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του συλλόγου, της ιδέας, του κινήματος που αγαπάμε.. Χειρότερη, ακόμα και από τα πέτρινα χρόνια του ποδοσφαιρικού τμήματος!

Έξι νέα παιδιά, από 17 μέχρι 25 χρόνων άφησαν την τελευταία τους πνοή στην κοιλάδα των Τεμπών. Λίγες ώρες πριν τραγουδούσαν για τον Δικέφαλο Αετό, για την μεγάλη τους αγάπη!

Μαζί τους, όμως, θυμάμαι όλους όσους έχουν βρεθεί στις κερκίδες μαζί μας και έχουν τραγουδήσει φορώντας φανέλα με τον Δικέφαλο Αετό.. Όλα τα αδέρφια που η τελευταία τους επιθυμία ήταν ο Δικέφαλος, το έμβλημα που αγάπησαν, να βρίσκεται στον τάφο τους πάνω..

Τα αδέρφια δεν τα κλαίνε, τα τραγουδάνε.. Είναι μέρα χαράς, όχι θλίψης.. Γιατί την συγκεκριμένη μέρα ο Σ.Φ. ΠΑΟΚ Παραδείσου μας επισκέπτεται την γη.. Έρχονται εδώ μαζί μας, είναι δίπλα μας.. Και είναι ο μόνος σύνδεσμος που έχει διαρκείας σε κάθε επίσημο παιχνίδι, σε κάθε φιλικό, σε κάθε προπόνηση.. Και είναι ο σύνδεσμος που ξεκινάει τα συνθήματα, το τραγούδι και τον χορό στην κερκίδα..

Η μεγάλη οικογένεια του ΠΑΟΚ, ο λαός της δεν ξεχνά.. Τιμά και ανταποδίδει.. Γιατί η τρέλα μας, η αγάπη μας, το πάθος μας, η οικογένεια μας, το σπίτι μας έχει 4 γράμματα.. Περιφάνια.. Αντίσταση.. Όνειρο.. Κατάκτηση..  ΠΑΟΚ !

Στην κοιλάδα των Τεμπών, λοιπόν, "η αγάπη τους για τον ΠΑΟΚ τους έφερε εδώ.. Τους άφησε εδώ.. Και συνέχισε παραπέρα..", όπως γράφει και στο μνημείο που έχει στηθεί..

Το πρωί πάλι θα τους θυμηθούν οι φυλλάδες, την Κυριακή πάλι θα έρθουν στα Τέμπη φωτογράφοι σαν κοράκια για να αποτυπώσουν τον πόνο και τη θλίψη.. Αυτό είναι που πουλάει βλέπετε.. Τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου ξεχασμένοι απ’ όλους.. Όχι από εμάς όμως, όχι από τον Κόσμο του Π.Α.Ο.Κ. Πάντα τους θυμόμαστε, πάντα τραγουδάμε μαζί τους, πάντα νιώθουμε υπερήφανοι γι’ αυτούς!

Είναι πολλές οι σκέψεις που έχω και θέλω να πω.. Αλλά τα δάκρυα στα μάτια, ίσως και κάποια δύναμη σαν να μην με αφήνει να την εκφράσω γραπτά.. Για αυτό, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το τραγούδι "Η πόλη της σιωπής", που εκφράζει στο έπακρον εμένα, αλλά και όλους τους οπαδούς του ΠΑΟΚ για αυτή την μέρα, για αυτά τα παιδιά..

To Video που ακολουθεί και είναι επιμέλεια του johnnyxatz, είναι ένα αφιέρωμα στα 6 αδικοχαμένα αετόπουλα που έφυγαν από την ζωή τόσο άδικα στην επιστροφή μας από το ΟΑΚΑ στις 4-10-1999 μια μέρα που ευχόμαστε να μην ξανάρθει ποτέ για κανέναν οπαδό.Αδέρφια Ζείτε Εσείς μας οδηγείτε..

Το βίντεο αυτό, όπου παρουσιάστηκε στα Matrix του γηπέδου της Τούμπας στον αγώνα με τον Ηρακλή στις 5/10/2009, έχει πολύ μεγάλη συναισθηματική αξία,και όσα παιδιά είναι εκδρομικά και μαχητές της κερκίδας μπορούν να το νιώσουν στο πετσί τους..

Κάθε Κυριακή επιβάλλεται να τραγουδάμε για πάρτη τους! Μόνο για πάρτη τους, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί έτσι γουστάρουμε, γιατί αυτό είναι το αγαπημένο τους σύνθημα…

"Αδέρφια ζείτε.. Εσείς μας οδηγείτε.."

4 / 10 / 1999 - Αδέρφια ζείτε για πάντα στις καρδιές μας..