Κάποιες φορές μας ενοχλεί ιδιαίτερα, όταν αποδεικνύεται, πως άνθρωποι με τους οποίους τα τελευταία χρόνια μαζί πορευτήκαμε, συνεργαστήκαμε, παρεξηγηθήκαμε κάποιες φορές αλλά συμφιλιωθήκαμε στη συνέχεια, ήρθαμε πάντως ποικιλότροπα κοντά, λειτουργούσαν τελικά με μόνο κίνητρο το συμφέρον.
Αδιάψευστη δυστυχώς επιβεβαίωση μιας πραγματικότητας την οποία πεισματικά αρνιόμουν να αποδεχτώ. Κι αυτό γιατί απλά, πίστευα πως πέρα απ το συμφέρον υπάρχει και η φιλία, η προσωπική και οικογενειακή σχέση, η κοινωνική συναναστροφή. Είναι δυνατόν όλα αυτά να γίνονται βορά στο όνομα του όποιου συμφέροντος, πολύ δε περισσότερο του στενά οικονομικού συμφέροντος;
Σήμερα είμαι υποχρεωμένος να αποδεχτώ τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα. Είμαι υποχρεωμένος να αρχίσω να αμφιβάλλω για πολλά που μέχρι πρότινος, θεωρούσα δεδομένα. Κινδυνεύοντας μάλιστα να παρασυρθώ στο άλλο άκρο, αυτό της ανερμάτιστης καχυποψίας.
Εφτά τα θαύματα του κόσμου αλλά εφτά και τα θανάσιμα αμαρτήματα του ανθρώπου. Οκνηρία (η τεμπελιά), αλαζονεία (το να θεωρεί κάποιος τον εαυτό του ανώτερο), λαιμαργία (κατάσταση στην οποία κάποιος τρώει ασταμάτητα), λαγνεία (κατάσταση στην οποία κάποιος δεν ελέγχει τις επιθυμίες του), απληστία (πλεονεξία), οργή (θυμός), ζηλοφθονία (όταν κάποιος ενοχλείται με την επιτυχία των άλλων) με την αλαζονεία να θεωρείται μητέρα όλων των αμαρτιών!
Οι πρόγονοι μας όμως εδώ και πολλές χιλιετίες, είχαν προβλέψει όχι τόσο τα αμαρτήματα αλλά και τις πραγματικές αξίες που πρέπει να έχει ο άνθρωπος. Στα Δελφικά παραγγέλματα (κάτι σαν τις σημερινές δέκα εντολές – αλλά ήταν πολλά περισσότερα), γίνονται αναφορές αναλυτικά σε κάθε πτυχή του χαρακτήρα που μπορεί να έχει ο κάθε άνθρωπος. Στους περισσότερους από εμάς τα πιο γνωστά είναι το «μηδέν άγαν» (να μην υπερβάλλεις) και το «γνώθι σ εαυτόν» (να γνωρίζεις τον εαυτό σου), αλλά υπάρχουν και άλλα πολλά που είναι εξίσου σημαντικά όπως : «νόμω πείθου» (να πειθαρχείς το νόμο), «ήπω υπέρ δικαίου» (να ακολουθείς το δίκαιο), «σοφίαν ζήτει» (να αναζητάς την σοφία), «δικαίως κτω» (να αποκτάς δίκαια), «αμαρτάνων μετανόει» (όταν σφάλλεις να μετανοείς) κτλ.
Στην Ανατολή, σε άλλους λαούς, υπάρχουν αξίες που λέγονται «μαχητικές αρχές» και επικρατούν κυρίως αλλά και διδάσκονται στις πολεμικές τέχνες. Κάποιες από αυτές είναι «να μην υπερτιμάς, αλλά ούτε και να υποτιμάς τον εχθρό γιατί τότε νικιέσαι», «να μην χρησιμοποιείς την γνώση σου στις πολεμικές τέχνες για να κάνεις επίδειξη» κτλ. Η ισορροπία δηλαδή είναι το βασικότερο που πρέπει να διακατέχει έναν μαχητή.
Με βάση τα παραπάνω από την αρχαία εποχή έως το σήμερα και από την Αρχαία Ελλάδα και Κίνα μέχρι την τωρινή μορφή των κρατών του κόσμου ένα είναι το συμπέρασμα. Ότι οι ανθρώπινες αξίες όπως τιμιότητα, ειλικρίνεια, αγάπη, ανιδιοτέλεια κτλ όταν τηρούνται συνήθως τιμούνται κιόλας από τους ανθρώπους γύρω μας. Είναι πολύ σημαντικό για κάποιον να πράττει βάσει των παραπάνω, γιατί όλα τα παραπάνω έχουν κοινό παρονομαστή, παρά να καταναλώνεται με βάση την αλαζονεία!
Θα κλείσω λοιπόν με μια αγαπημένη φράση από το έργο του Ευριπίδη «Ηλέκτρα» – «Διότι σταθερός είναι ο χαρακτήρας μας, όχι τα χρήματα. Διότι αυτός μένει πάντοτε και βγάζει από τη μέση τα κακά, ενώ τα πλούτη που έχει κάποιος με τρόπο άδικο κ σκληρό πετούν κ φεύγουν από τα σπίτια, αφού για λίγο καιρό ανθούν !!!»
Αδιάψευστη δυστυχώς επιβεβαίωση μιας πραγματικότητας την οποία πεισματικά αρνιόμουν να αποδεχτώ. Κι αυτό γιατί απλά, πίστευα πως πέρα απ το συμφέρον υπάρχει και η φιλία, η προσωπική και οικογενειακή σχέση, η κοινωνική συναναστροφή. Είναι δυνατόν όλα αυτά να γίνονται βορά στο όνομα του όποιου συμφέροντος, πολύ δε περισσότερο του στενά οικονομικού συμφέροντος;
Σήμερα είμαι υποχρεωμένος να αποδεχτώ τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα. Είμαι υποχρεωμένος να αρχίσω να αμφιβάλλω για πολλά που μέχρι πρότινος, θεωρούσα δεδομένα. Κινδυνεύοντας μάλιστα να παρασυρθώ στο άλλο άκρο, αυτό της ανερμάτιστης καχυποψίας.
Οι πρόγονοι μας όμως εδώ και πολλές χιλιετίες, είχαν προβλέψει όχι τόσο τα αμαρτήματα αλλά και τις πραγματικές αξίες που πρέπει να έχει ο άνθρωπος. Στα Δελφικά παραγγέλματα (κάτι σαν τις σημερινές δέκα εντολές – αλλά ήταν πολλά περισσότερα), γίνονται αναφορές αναλυτικά σε κάθε πτυχή του χαρακτήρα που μπορεί να έχει ο κάθε άνθρωπος. Στους περισσότερους από εμάς τα πιο γνωστά είναι το «μηδέν άγαν» (να μην υπερβάλλεις) και το «γνώθι σ εαυτόν» (να γνωρίζεις τον εαυτό σου), αλλά υπάρχουν και άλλα πολλά που είναι εξίσου σημαντικά όπως : «νόμω πείθου» (να πειθαρχείς το νόμο), «ήπω υπέρ δικαίου» (να ακολουθείς το δίκαιο), «σοφίαν ζήτει» (να αναζητάς την σοφία), «δικαίως κτω» (να αποκτάς δίκαια), «αμαρτάνων μετανόει» (όταν σφάλλεις να μετανοείς) κτλ.
Στην Ανατολή, σε άλλους λαούς, υπάρχουν αξίες που λέγονται «μαχητικές αρχές» και επικρατούν κυρίως αλλά και διδάσκονται στις πολεμικές τέχνες. Κάποιες από αυτές είναι «να μην υπερτιμάς, αλλά ούτε και να υποτιμάς τον εχθρό γιατί τότε νικιέσαι», «να μην χρησιμοποιείς την γνώση σου στις πολεμικές τέχνες για να κάνεις επίδειξη» κτλ. Η ισορροπία δηλαδή είναι το βασικότερο που πρέπει να διακατέχει έναν μαχητή.
Με βάση τα παραπάνω από την αρχαία εποχή έως το σήμερα και από την Αρχαία Ελλάδα και Κίνα μέχρι την τωρινή μορφή των κρατών του κόσμου ένα είναι το συμπέρασμα. Ότι οι ανθρώπινες αξίες όπως τιμιότητα, ειλικρίνεια, αγάπη, ανιδιοτέλεια κτλ όταν τηρούνται συνήθως τιμούνται κιόλας από τους ανθρώπους γύρω μας. Είναι πολύ σημαντικό για κάποιον να πράττει βάσει των παραπάνω, γιατί όλα τα παραπάνω έχουν κοινό παρονομαστή, παρά να καταναλώνεται με βάση την αλαζονεία!
Θα κλείσω λοιπόν με μια αγαπημένη φράση από το έργο του Ευριπίδη «Ηλέκτρα» – «Διότι σταθερός είναι ο χαρακτήρας μας, όχι τα χρήματα. Διότι αυτός μένει πάντοτε και βγάζει από τη μέση τα κακά, ενώ τα πλούτη που έχει κάποιος με τρόπο άδικο κ σκληρό πετούν κ φεύγουν από τα σπίτια, αφού για λίγο καιρό ανθούν !!!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου