Κι όμως ΠΑΟΚτσήδικο..

Κάπου, μέσα στο Μάιο μια καθηγήτρια έβαλε στα παιδιά ενός από τα τμήματα που διδάσκει ως καθηγήτρια στην Λάρισα μία έκθεση. Το θέμα απλό και συνηθισμένο:

«Κοινωνία: Ένα πρόσωπο ή μία κοινωνική ομάδα που θαυμάζω».

Ποιος δεν έγραψε μία τέτοια έκθεση στα μαθητικά του χρόνια! Το παράξενο όμως άρχισε όταν η καθηγήτρια πήρε στα χέρια της τις εκθέσεις των μαθητών της! Ορισμένα παιδιά γράψανε για τους γονείς τους, για συγγενείς τους, κάποια για καλλιτέχνες και κάποια άλλα για επαναστάτες του παρελθόντος! Ο Βαγγέλης όμως τι έγραψε;

Η φωνή της ηρωίνης!

Με λένε ΗPωίνη, κάποιοι με φωνάζουν ”Πρέζα” ή ” Άσπρη” ή ” Ζουζού” ή κάποιοι άλλοι ” παραμύθα” , ακόμα και παραμύθα και ” Βασίλισσα” με έχουν πει !!

Έχω πολλά παρατσούκλια άλλα δεν έχει κάμια σημασία έτσι και αλλιώς το αποτέλεσμα μου είναι πάντα το ίδιο, είμαι πολύ διάσημο ναρκωτικό σε όλο τον κόσμο.

Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να προφέρουν το όνομα μου, με γνωρίζουν όλοι, όλο και κάποιο φίλο τους ή συγγενή τους ή γνωστό τους έχω πάρει μαζί μου στο θάνατο.

Έχω σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους και δεν υπολογίζω τίποτα και κανέναν, ούτε άντρες , ούτε γυναίκες , ούτε νέους , ούτε γέρους , ούτε φτωχούς ή πλούσιους .

30+1 πραγματα που συμβαινουν στην καθημερινοτητα μας

Κι' όμως δεν τους δίνουμε σημασία...

• Κοιτάς το ρολόι σου αλλά μετά δεν ξέρεις τι ώρα είναι, οπότε ξανακοιτάς, αλλά πάλι δεν ξέρεις. 
• Είναι Τετάρτη, αλλά για κάποιο λόγο όλη μέρα είσαι πεπεισμένος ότι είναι Πέμπτη. Και αυτό δε σου περνάει μέχρι να' ρθεί όντως η Πέμπτη. 
• Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μετά στέκεσαι σαν χαζός επειδή δεν ξέρεις γιατί μπήκες. 
• Μιλάς μόνος σου και κάποιος μπαίνει στο... δωμάτιο, οπότε αρχίζεις να σιγοτραγουδάς για να τον πείσεις ότι τόση ώρα δεν μίλαγες στον εαυτό σου! 
• Είσαι μες στο τρένο στο σταθμό και δίπλα είναι ένα άλλο τρένο και ένα απ' τα δύο ξεκινάει και δε μπορείς να καταλάβεις ποιο. 

Μοναδικό και απόκοσμο

Το Αρκτικό φως λούζει τη Γη. Ένα βίντεο που καταγράφει την ομορφιά της φύσης μέσα από ένα ακριβοθώρητο φαινόμενο.

O Terje Sorgjerd επιστρέφει με το Αρκτικό Φως καταγράφοντας το φαινόμενο που διαρκεί περίπου 2-4 εβδομάδες το χρόνο, στη βόρεια φύση του πλανήτη.Τα νερά στο Αρχιπέλαγος Lofoten και τα παγωμένα βουνά της Νορβηγίας φωτίζονται από το απόκοσμο δημιουργώντας εικόνες που πιστεύουμε πιο εύκολα ότι δημιουργήθηκαν μέσω ψηφιακής επεξεργασίας. Μεγαλειώδη time-lapse.

Ο Έλλην ως βλάκας

Ο κύβος ερρίφθη. Όχι στο δημοψήφισμα, παραίτηση του πρωθυπουργού, ορκωμοσία της νέας μεταβατικής κυβέρνησης στην Αθήνα. Με αυτή την αφορμή μερικές σκέψεις.

Στην Ευρώπη δεν θεώρησαν όλοι την περασμένη εβδομάδα την ιδέα ενός δημοψηφίσματος στην Ελλάδα για τη δανειακή σύμβαση και το ευρώ απονενοημένο διάβημα. Ούτε όλοι θεώρησαν τον εμπνευστή της ιδέας επικίνδυνο τυχοδιώκτη.

Γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι αυτό που ζει η Ευρώπη σήμερα δεν είναι ένα απλό επεισόδιο, αλλά ο αγώνας ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική για την εξουσία. Η πολιτική έχει χάσει ήδη πολύ έδαφος, πράγμα που αντιλαμβάνεται κανείς αν δει πως διασκορπίστηκαν στον άνεμο σαν στάχτες όλες οι πολιτικές έννοιες που είχαν συνδεθεί με την ενωμένη Ευρώπη. Και η διαδικασία αυτή επιταχύνεται. Η απόλυτη απουσία κατανόησης για την πρωτοβουλία Παπανδρέου είναι απουσία κατανόησης για το τι σημαίνει δημοκρατική κοινή γνώμη.

Dimitris Athanasiou - Feel This Love (chill out­­)

Ελλάδα, η ομορφότερη χώρα του κόσμου

Πρόσφατα πραγματοποίησα ένα οδικό ταξίδι στην ηπειρωτική Ελλάδα. Οδηγούσα για ώρες με μουσική και καφέ απολαμβάνοντας την διαδρομή. Ήλιος, βροχή, συννεφιά. Ανατολή και δύση του ηλίου. 

Όλα έμοιαζαν μαγικά. Και τότε συνειδητοποίησα, έτσι απλά σαν σκέψη, ότι η Ελλάδα είναι η ομορφότερη χώρα του κόσμου, ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν επέλεξαν τυχαία αυτόν τον τόπο να κατοικήσουν. Ένιωσα υπερηφάνεια που γεννήθηκα σε τούτο τον μαγικό τόπο. 

Ένιωθα να βυθίζομαι στις σκέψεις και στις εικόνες γύρω μου. Είναι δύσκολο κάποιος να αποχωριστεί και να φύγει μακρυά από αυτά τα μέρη.  

Ανθρώπινες Αξίες

Κάποιες φορές μας ενοχλεί ιδιαίτερα, όταν αποδεικνύεται, πως άνθρωποι με τους οποίους τα τελευταία χρόνια μαζί πορευτήκαμε, συνεργαστήκαμε, παρεξηγηθήκαμε κάποιες φορές αλλά συμφιλιωθήκαμε στη συνέχεια, ήρθαμε πάντως ποικιλότροπα κοντά, λειτουργούσαν τελικά με μόνο κίνητρο το συμφέρον.

Αδιάψευστη δυστυχώς επιβεβαίωση μιας πραγματικότητας την οποία πεισματικά αρνιόμουν να αποδεχτώ. Κι αυτό γιατί απλά, πίστευα πως πέρα απ το συμφέρον υπάρχει και η φιλία, η προσωπική και οικογενειακή σχέση, η κοινωνική συναναστροφή. Είναι δυνατόν όλα αυτά να γίνονται βορά στο όνομα του όποιου συμφέροντος, πολύ δε περισσότερο του στενά οικονομικού συμφέροντος;